3de dag : een MOOIE dag

Fietsdag 3 : laatste keer dat we terugkeren naar Hotel Rudy.

 

Opnieuw ritje van +/- 125 km met 3 klimmetjes.

Weer zalig ontbijten op het terras. Hotel Rudy is echt wel een toppertje.

Vriendelijke Claudia, lekker eten ’s avonds, voldoende gevarieerd ontbijt ’s morgens in open lucht.

Wat moet een mens meer hebben! FietsVAKANTIE !

Wederom reeds puffen aan de camionette voor het vertrek. Maar je hoort ons niet klagen.

Vertrek langs het fietspad, maar nu een andere bocht langs het meer. Al mooi volk op de plage, en wij maar trappen.....

Fietspad richting Lopio, beetje klimmen, beetje draaien en keren. Oppassen in de tunneltjes René......

oppassen in de tunneltjes

 

Na Loppio rond punt naar rechts en JU! Monte Fae! Nergens een bordje, aj aj aj, dat is om problemen vragen.

Effe randinfo : slechts 2 maniacs hebben geen gps, ok no offence. Maar Renato en Dirk hebben wel een gps, en gebruiken het ofwel als kilometerteller ofwel als kastvulling. Michiel installeert nog snel de route’s op hun gps en alles in orde dus.

NOT! : Renato heeft geen houder voor op de fiets, rijden met één hand is niet echt een optie. Dirk is nu wel volledig mee, enkel in de afdaling, boven 40 per uur, blokkeert de gps zijn coördinatie en begint hij te remmen.......

Nu, onze volgers maken er ook een leuk ritje van vandaag. Net voor dat ze zijn waar ze moeten zijn (afslag naar de col) slaat plots de twijfel toe. Terugdraaien en helemaal langs het meer (ik kan u zeggen, een serieus eind hoor) dan toch plots het inzicht en terug naar van waar ze komen, en ja, daar is het begin van de col. Gas geven!!!! De schaapjes zijn al een eind aan het klimmen. En dan oei, die afslag ook nog gemist, nog eens terugdraaien, René mee terug nemen die ook fout gereden was (nog eens) en nog net op tijd boven. Wel niet veel bevoorrading gekregen op de eerste klim vandaag....

Boven niet te lang talmen want ze geven onweer in de middag. Lekker warm, zalig dalen in korte mouwen naar dorpje. Beetje zoeken en hop, we zijn weer vertrokken : 19 km richting Passo Serrada. Wel lang, maar voor zover het kan, aangenaam klimmen, percentages die ons goed doen. Stoempen naar boven, maar toch nog een goed gevoel. Het gaat vooruit, wel behoorlijk wat tegenwind. Het venijn zit wel in de staart, een klein dorpje, en pats steil omhoog en de laatste kilometers doen toch weer pijn. Iedereen boven en daar middagmaal. Beslissing valt dat we laatste col niet meer doen (gisteren reeds gedaan langs andere zijde) : onweersdreiging (nee, nee, geen pijne benen).

what a view!

al op slechtere plaatsen een pistoléke gegeten

 

Zakken en dan binnen bollen naar Riva del Garda. Weer beetje puzzelen via fietspaden en omleggingen, maar we geraken er wel. Via de beach, enkele zwemmers en dan naar de camionette op de parking.

moet ik hier iets bijscrijven....alléé dan, ons leven is een hel!

 

 

Weer een mooie dag, echt waar : een mooie dag. Aangenaam fietsen, fantastische groep, supper volgers.

ONS LEVEN IS EEN HEL IN ITALIË.