Mountain Maniacs: Flandrien dat is een label, dat moet je verdienen, elke keer opnieuw!

Transfer van Bolzano naar Bormio.

Normaal rit met Mendola, Tonale en Gavia en een stukje Foscagno.

Echter ’s nachts rond 3.00 u wakker gebliksemd en gedonderd door hevig onweer in de vallei van Bormio, niet normaal. Zelfs die met zijn oorstoppen heeft het gehoord. Nog een paar keer wakker geworden en ik hoorde het telkens serieus kletteren.

’s Morgens eerste blik buiten: regen en wolkendek pottoe met van die dikke sluiers door de vallei.

Aan het ontbijt is Rudicio dan ook druk in de weer om alternatieve route’s te bekijken. Transfer sowieso, maar proberen om niet ‘te hoog’ te gaan. Het wordt via Zwitserland en Livigno naar Bormio: wat een flexibiliteit toch! Snel de juiste track doorsturen en/of proberen op de gps’en te krijgen.

Want half 9 start blijft wel. Nog steeds 165 km en het blijft 2700 hgm.

Totaal onverwacht : maar het regent niet meer als we vertrekken : nog wel steeds wolkendek pottoe, weg nat, maar geen vocht langs boven enkel van de voorrijder.

Eerst 50 km langs een mooi fietspad, geprangd tussen de spoorweg en de Talfer rivier. Mooi concept, maar veel bruggeskes en bochten en veel ‘tegen! en voet!’. Kortom het gaat niet super goed voorruit. Het is pas na een 45 km dat we plots onze volgers zien opduiken. Zij zijn keigoed bezig om ons telkenmale terug te vinden langs de smalle baantjes. Echt veel treinen zien we niet passeren, maar wel telkens we een overweg moeten kruisen. 3 keer staan we een lange tijd stil voor zo’n rotding.

Het weer valt nog redelijk mee. We hebben af en toe zelfs een waterzonnetje maar rond half 12 trekt het volledig dicht en begint het te druppelen. Daarbovenop verandert ons mooi fietspadje in een gravel weg. Hart vasthouden dat in dit slijkerige gedoe onze bandjes het houden.

Not! Bibi zit met een leegloper op het einde van de 2^de strook: er zit geen steentje in mijn schoen maar in mijn band. Snel opgelost en rijden maar.

Fietspad verlaten en 30 km klimmen over de Ofenpas. Een echte pas : lange rechte stukken slingerend in de vallei, langzaam hoogte pakkend. Tot de laatste 5 km. Dan zien we plots de haarspelden opduiken en gaan de percentages ook de hoogte in. Soit, het valt nog mee en ook de regen is cava. Wel alles nat en behoorlijk fris. Boven eerst allemaal droog goed aan en dan eten onder de tent van onze Wim. Nu een beetje zakken richting de tunnel naar Livigno.

Shuttle bus : max 8 per keer. Dankzij onderhandeling van Matsen kunnen we toch één rit van 9 doen. Ah ja, we zijn met 17 hé!

Nu in prachtige vallei richting Livigno door gigantische gallerijen. Prachtig om te zien, maar de hemel trekt open boven ons en de donkere luchten worden als het ware weggeblazen door de Maniacs.

Iedereen blij, maar er moet nog wel geklommen worden. 6 km Col de Eira en 4 km Col de Foscagno.

Nu nog een zalige, beetje natte, beetje mazouterige, afdaling van 12 km richting Semogo naar hotel Miravalle.

Lange werkdag : van half 9 tot 19.00 onderweg : meer dan 7 uur op de fiets!

Leo & Simon, we weten dat jullie hartje nu een beetje bloedt : zij zijn hier al vele malen geweest om te skiën en te fietsen. Het is nog steeds Luigi en Andrea die hier de dienst uitmaken en vol enthousiasme ons verwelkomen. Ondertussen is de zoon van Andrea ook van de partij en iemand van de Adams Family achter de bar. Na wat zoeken in dit doolhof van een hotel geraakt iedereen op zijn kamer. Beetje chaos misschien, beetje anders als de andere hotels, maar wel ambiance!

Hier blijven we 2 nachten, zeker weten!

Weer : nat en kil, maar viel al bij al nog mee

Sfeer : ’s morgens behoorlijk depri, bij aankomst super

Passo’s : 3 : maar bruggeskes tov gisteren

Humor : ’s morgens nihil, na warme douche terug aanwezig

Pech : 2 platte banden en 1 scheurende achterband, maar nog wel kunnen fietsen tot aan volgwagen. Allemaal van dezelfde......

Eetlust op den berg: groot maar wat koud en het moest rap gaan

En dat label van Flandrien : dat hebben we toch wel opnieuw verdiend, het was best wel nat en kil!